Herman SalamonANNE: Annem benim , bütün hayatımdı.
Beni iyi bir şekilde büyütmüştü.
BABA: Kereste fabrikasında kitaplardan
sorumluydu.
İLK ERKEK KARDEŞ: O bir avukattı.
Rusyada tifüs yüzünden öldü.
İKİNCİ ERKEK KARDEŞ:
OĞUL: Oğlum bir gazeteci idi. O,mutlu bir çocuk.
KENDİ GEÇMİŞİ: Neler olduğunu
unutamam. Gece gündüz bu olaylar ve anne-babam hakkında düşünüp
dururum. Annemin yedi erkek kardeşi , babamın da dört erkek
kardeşi vardı. Bütün kuzenlerim ve akrabalarım öldü
KENDİ
HOLOCAUSTU:
ŞİMDİ: Bazıları, bu olayları unutmamız gerektiğini, bunun yüzünden çok hasta ve yorgun olduğumuzu ve zaten yeterince çektiğimizi söyler. Ben anlayamıyorum. Benim kafamdaki her ayrıntı gün gün ortaya çıkartılmalıdır. Kitaplar ve fotoğraflar gösterilmelidir. Çocuklara ve basına gösterilmelidir. Başka bir yerde olmayacağını mı düşünüyorlar ? Bana, göre herhangi bir yerde olabilir.
KENDİ GELECEĞİ: Size doğruyu söyleyeceğim: Yahudiler, özellikle şimdiki nesil, çok yumuşak. Tarihi unuttuğumuz için , geçmişte olan herşeyi unuttuk ve olabilecek en kötü şey gerçekleşti: tarih tekerrür edebilir |
Siegfried WeberANNE: Annem, bir süredir hastaydı ve ölmeden
önce benim son ziyaretimi beklemişti .Bir saat kadar konuştuk
, sonra, yatağında doğruldu ve herşey için bana
teşekkür etti. Tekrar yatınca, başka hiçbirşey
söyleyemedi. Daha, sonra, doktorlar onu odadan çıkartınca
öldü. Evet, annemin ölümü hayatta bana en acı veren olaydı.
BABA: Babam 1943te öldü. Kısa bir süre
sonra, asker oldum.Genç bir erkek olarak hayata atıldığım
o an ,aslında babama en ihtiyaç duyduğum zamandı. Bir
asker olarak savaş sırasında ve sonraki esaret yıllarında
bunları sindirebilmek için ne kadar tecrübem vardı ki? Bu
yüzden babamı çok özledim. KIZIM: Kristini 3 yaşındayken bir
çocuk esirgeme kurumundan alıp evlat edinmiştik. Ve çok çok
şanslıydık. Çok iyi , birinci tabakadan bir kızdı.
Ve bizle de çok çok iyi bir iletişimi oldu. Onun hayatına
hiç karışmadım, fakat bana ihtiyacı olduğu
zamanlarda hep yanındaydım. Şimdi 24 yaşında.
Evde yaşamıyor. Kendi evi, mesleği ve arkadaşları
var.
KENDİ GEÇMİŞİM: Geçmişim, çoğunlukla karımla birlikte yaşamaktı , 29 yıllık çok mutlu geçen zamanlar Burada da anneminki gibi trajik bir ölümle karşı karşıya kaldım. Üstesinden gelmek için iki seneden fazla uğraştım
KENDİ SAVAŞI : Doğal olarak,
birsürü şey hatırlıyorsunuz ama o kadar yoğun ve
etkileyici deneyimlerim oldu ki, bunları tekrar tekrar hatırlamaktan
kendimi alıkoyamıyorum. Doğu cephesindeydim ve Doğu
Prusyalı henüz görevlendirilmemiş bir asker olan grup
liderimizle birlikte hendeklerin birinde tüfeğimle yatıyordum.
Hala genç bir adamdı ve diğer tüm Doğu Prusyalı
askerler gibi çok çok iyi bir arkadaştı. Biz konuşuyorduk
ki, o anda, birden bana cevap vermemeye başladı.Yere yığıldı.
Kafasına isabet eden bir kurşunla ölmüştü. Kısa
bir süre sonra, ben de bacağımdan yaralandım. NAZİZM HAKKINDA: Biz çocuklar bu olayı
politik olarak algılamayacak kadar saftık. Ve size şunu
da açıkça söyleyebilim ki biz çocuklar, üniforma giymeyi de
çok seviyorduk. Bugün bunu reddetmek çok mantıksız olur.
14 yaşında, Hitlerin gençlik grubuna katılmıştım.1939da
savaş başlamıştı. İngiltereye
bomba duyurularını duymuştuk ve tabii ki çok
etkilenmiştik.. Anlarsınız ya...İstek ve şevk
vardı içimizde. Kimse bunu şimdi tartışma konusu
yapamaz ve bu gibi olaylara her zaman karşı olduğunu
iddia edenlerse tamamiyle saçmalıyorlar. Müttefiklerin toplama
kampları hakkındaki filmleri , orada bulunan ceset yığınları
çok korkunçtu ve savaştan sonra ben Berlindeyken üzerimde
derin etkiler bıraktı. Bu olaydan sonra, olay hakkında
çok kitap okudum. Böyle bir hareketin, bırakın Almanı
, insan tarafından yapılmış
olması akıl almaz birşeydi. Geçmişte de
nefret dolu iftiralara ve hareketlere
rastlanırdı fakat burada gerçekten inanılamayan
şey, Yahudileri yok etmede kullanılan akıl almaz
sistematik tavır ve politik olarak insanları ayırmaktı.
Bence bu aradaki asıl farktı. Fakat şimdiki nesli bu yüzden
suçlayamazsınız . Asker olduğum 1943 yılına
bir bakın, henüz 18 yaşımdaydım. Ben bile kişisel
olarak kendimi suçlu hissetmiyorum. ŞİMDİKİ DURUM: Benim için şimdiki durumum, karımın ölümüyle çok etkilendi. 1982nin yılbaşı günü ölmüştü. Benim için şimdi, yalnızlık anlamına geliyor. Ben de, özel girişimlerimle, kendime yeni bir yaşam kurmaya çalışıyorum. . Birtakım problemler var ama umarım onları çözeceğim
GELECEK: Aslında, geleceğe olumlu bakıyorum. Herhalde farkettiğiniz gibi, ben genelde herşeye olumlu gözle bakarım. Umarım gelecekte de özel yaşamımda, işimde ve politik aktivitelerimde işlerimi yoluna koyabilirim |