Önceki
zamanlarda, Naziler sadece Yauhdileri dışarı
atmak istiyorlardı. Aslında, Yahudilerin İsraele
göç etmeleri için yardımcı olmuş oluyorlardı.
Fakat, baskılar yavaş yavaş artmış,
ve kapılar Yahudiler için artık kapanmıştı.
O
zamanların sokak işaretleri: Yahudi olmayan için
park alanı , Yahudileri istemiyoruz,
Şu anda bir Alman ın sahip olduğu eski bir
Yahudi dükkanının açılışı
gururla duyurulur şeklinde idi.
Bunca
olaya rağmen , hala gitmeleri gerektiğini anlamayan
Yahudiler de vardı. Almanya, uygar bir yaşam tarzının
merkezi olarak kabul edilirdi. Yahudiler, Almanyada insan
hakları ve toplum içine karışma konusunda diğer
tüm ülkelerden daha fazla gelişme kaydetmişlerdi.
Bu noktada, hiçkimse , yakında olacakları hayal
edemiyordu.
|
|
Bir
anı:
Kağıtları
almak
Bir
gün babam bana bir hikaye anlattı. Zamanında
Almanyada yaşayan genç bir adammış ve büyük
bir alışveriş merkezinde çalışıyormuş.
Bir gün patronu ona gece geç saate kadar işte kalmasını
söylemiş .
Herkes
eve gittiğinde
, babamla patronu dükkanda yalnız kalmışlar.
Patron : Bütün kepenkleri kapat, dükkanı karartacağız.
demiş. Babam dediğini yapmış, ikisi karanlık
bastıktan sonra birkaç saat daha beklemişler.
Birden bir SS arabası gelmiş ve hemen arabadan çıkan
bir SS komutanıyla karısı, dükkanın içine
dalmış. Patron da arkalarından kapıyı
kilitlemiş. Neler oluyordu ? Babam gençken bir atletmiş.
Kentin futbol takımındaki en iyi oyunculardan
biriymiş. Görünüşe güre, bu SS komutanı da
babamı birgün futbol oynarken görmüş ve çok beğenmiş.
Karısı da dükkanda alışveriş
yaparken, kendisi de babamla sohbet etmeye başlamış.
Babam da ona şöyle sormuş: Lütfen komutanım,
siz buraya alışverişe gelip de ne yapmak
istiyorsunuz?. Komutan da şöyle cevap vermiş:
Yahudi dükkanlarına gelmeyi seviyorum çünkü
biliyorum ki iyi bir anlaşmaya varabileceğim!
zaman ,tam bir delilik zamanıydı!
Aslında,
onunla ilişkiye girmek iyi olmuştu çünkü babam
onun sayesinde Almanyadan çıkabilmişti. Birkaç
sene sonrasında dışarı çıkmak inanılmaz
zor olacaktı. Fakat, o sonunda kaçacak bir yol bulmuştu.
Ama bir problem vardı: Babama ait evraklar biryerlerde
tutuluyordu. Babam onları alamamıştı. O da
patronuna, Komutana yaklaşıp , bir protectzia
alıp alamayacağını sorar. Patron da
peki der. Böylece babam da komutana gidip Benim dışarı
çıkmama yardımcı olur musun? diye sorar.
SS komutanı şöyle cevap verir: Endişelenme,
benim kişisel korumam altındasın. Babam
kendisine çok teşekkür eder ve şöyle der: Sanırım
gitmem gerekiyor. Ve komutan da onla hemfikirdir. Ertesi gün
evrakları ortaya çıkar. |