İşveren çalışanlarının nasıl yaşadığını bilmelidir 

Bazı işverenler, senede bir kez de olsa, çalışanları için kendi evlerinde bir davet düzenlerler. Buna benzer cömert davranışlar, işverenin çalışanlarına saygı ve sevgi ile yaklaştığını hissettirir.

Ancak Talmud'da anlatılan bir öykü, işverenlerin özellikle düşük maaşı olan çalışanların evlerini düzenli bir şekilde ziyaret etmesinin çok daha önemli olduğunu vurgular:

İkinci yüzyılda yaşamış olan ve çağının zengin, bilge ve biraz da otokrat liderlerinden biri sayılan Rabban Gamliel, Rav Joshua'yı bir gün herkesin önünde küçük düşürmüştü. Gamliel'in bu davranışına çok içerleyen diğer Rav'lar onu görevinden azlederek yerine başkasını atamışlardı. 

Çok pişman olan ve eski görevine iade edilmek isteyen Gamliel, Rav Joshua'nın evine giderek ondan özür dilemek istemiş. Eve girdiğinde duvarların simsiyah olduğunu fark etmiş. Rav Joshua'ya şöyle demiş: "Evinin duvarlarının renginden, hayatını kömürcü [veya aynı şekilde düşük ücretli ve zor bir iş olan demirci] olarak kazandığını anlıyorum." 

Rav Joshua şöyle cevap vermiş: "Lideri olduğun bu nesle ve kaptanı olduğun bu gemiye yazıklar olsun! Sen din bilginlerinin yaşamlarını ne tür zorluklarla sürdürdüklerini, nasıl para kazandıklarını ve nasıl geçindiklerini hiç bilmiyorsun" (Berahot 28a).

Parlamentolarda asgari ücret artışının tartışıldığı zamanlarda bu öyküyü aklımıza getirelim. Bu konunun gündemde olduğu celselerde, haftada kırk hatta elli saat çalışan bir kişinin sadece kendini (eşi ve çocukları hariç) geçindirecek kadar bir ücreti bile zor elde ettiğinin farkında olan milletvekillerinin bir kısmı bile, artışa karşı oy kullanırlar. Acaba bu milletvekillerinin kaçı bu şekilde geçinen kişileri evlerinde ziyaret etmiş, durumlarını yakından ieleme zahmetinde bulunmuştur?

Modern dünyanın Raban Gamliel'lerinin (yani lider ve işverenlerin) fakir çalışanların evlerini ziyaret etmeleri halinde, dünyanın çok daha merhametli ve iyi bir yer olacağı ile ilgili Rav Joshua'nın görüşü günümüzde de geçerliliğini sürdürmektedir.