Çocuklarımızla üzücü olaylar hakkında konuşmak

Yazan: Haham Dr.Jerry Lob Çocuklarımız bizden, huzur, sevgi, şefkat ve umut bekler. Çocuklarımız, dünyaya bakış yönünden bizleri örnek alırlar. Onlara bilgi ve anlayış konusunda rehberlik etmemizi, sorularını yanıtlamamızı, bazen de merak ettiklerini sözle ifade etmelerine yardımcı olmamızı beklerler.

Ama çoğu zaman, bizden asıl bekledikleri endişelerini gidermemizdir - onları, yaşadıkları dünyanın iyi olduğu konusunda rahatlatmamızı, duydukları öyküler ve gördükleri manzaralar ne kadar üzücü ve felaketlerle dolu olsa da, hâlâ güvende olduklarını söylememizi isterler.

Sarsıcı bir olay olduğunda, çocuklarımıza anlattıklarımız çok büyük bir önem taşır. Öte yandan ifade tarzımız, anlattıklarımızdan da önemlidir. Çocuklar tepkilerimizi gözlerler; olanlar karşısında korku duyup duymadığımızı fark etmeye çalışırlar. Korku ve paniğin, erişkinler arasında bile bulaşıcı bir etkisi vardır; soğukkanlılığımızı korumamız gerekir. Sakin anne babalar, çocuklarına güven aşılarlar.

Her zaman olduğu gibi çocuklarınızı tanımanız ve her çocuğun farklı gereksinimleri olduğunu göz önünde bulundurmanız çok önemlidir. Sekiz yaşından küçük çocuklarla konuşurken, ayrıntılara fazla değinmeden, genel konularda odaklanmaya özen gösterin. Daha büyük yaştaki çocuklar, ayrıntılarla ilgilenirler. Sizden aldıkları bilgiler sayesinde, bu sarsıcı olayın üstesinden gelmeye çalışırlar, bu yüzden sürekli olarak bu konu hakkında konuşmak isterler. Sabırlı olun. Onları can kulağıyla dinlemeniz gerekir. Diğerlerine göre daha az konuşan çocuklar, aile bireylerinin bu üzücü olayla ilgili konuşmalarına sürekli kulak vereceklerdir. Yanlarında konuşarak, onları konuya dahil etmeye çalışın. Geçimsiz olsalar da, onlara sevgi ve şefkatle yaklaşın. Endişeli ve kaygılı olduklarını unutmayın.

Çocuklarımızın ruh sağlığını korumak, biz ebeveynlerin görevidir.

Öte yandan anne babalar, çocuklarına aktardıkları bilgileri, bir tür süzgeçten geçirmelidirler. Çocuklarımızın ruh sağlığını korumak, biz ebeveynlerin görevidir. Onlara, elinizden geldiğince az görsel bilgi vermeye çalışın. Hatta küçük çocukların hiç resim ya da görüntü izlememeleri gerekir. Ne televizyonda, ne de internette. Bu tür resimler onlar için zararlı, hatta yıpratıcı olabilir. Bu, bir macera ya da bir korku filmi izlemeye benzemez. Filmlerde her zaman, görüntülerin gerçek olmadıklarıyla, iki saat sonra biteceği ve olanlardan hiç kimsenin zarar görmeyeceği ilgili bir rahatlık vardır. Gerçek felaketleri izlemek ise etkileyici, hatta çarpıcıdır, oysa çocuklar için zararlıdır. Erişkinler için de çok sağlıklı olduğu söylenemez.

Çocuklarımız bize bakıp, her şeyin yolunda olup olmadığını gözlerler. Başkalarının tepkilerine de dikkat ederler. Yüz ifademizde görmeleri gereken, kurbanlara, ailelerine ve dostlarına karşı duyduğumuz üzüntü ve acımadır. Bu tür felaketlerden yola çıkarak, çocuklarımıza gerçek kahramanlardan, kurtarma görevlilerinden, nezaket ve saygıdan ve bir hayat kurtarmak uğruna yaşamlarını feda eden insanlardan söz edebiliriz. Kötülük kadar iyiliğin, başkalarına yardım etmenin ve acılarını paylaşmanın ne demek olduğunu bilmeleri gerekir.

Ve aynı zamanda onlara Tanrı'dan da söz etmeniz gerekir. Onlara, aşağıdaki konuları içeren bilgiler vermelisiniz:

  • Tanrı'nın bu olanlara neden izin verdiğini bilmediğinizi,
  • Kendilerini üzgün hissediyor olmalarının çok doğal olduğunu,
  • Bu felaketler olduğunda Tanrı'nın orada olduğunu, olaydan sağ kurtulanların ve ailelerinin, tüm mucizevi olaylarda olduğu gibi, O'nun kutsal elini gördüklerini,
  • Bir felaketle karşı karşıya olduklarında bile, Tanrı'nın sevgisinden asla şüphe etmemeleri gerektiğini,
  • Duanın gücünü, hayatta kalanlar, kurbanların aileleri ve olayda yaralananlar için dua etmenin önemini,
  • Uluslarının güvenliği için dua etmenin gereğini onlara aşılayın.

Çocuklarımız bizden, huzur, sevgi, şefkat ve umut bekler. Onlara tüm bu duyguları vermeye gayret edin.

Haham Dr. Jerry Lob, dini eğitimini Beth Medrash Govonah'ta tamamlamış, Klinik Psikoloji konusundaki doktorasını ise Illinois Profesyonel Psikoloji Okulunda vermiştir. Şu an Chicago'da, özel Talmud, Musevi felsefesi ve psikoloji eğitimi vermektedir. 19 yıllık evli ve 4 ile 18 yaş arasında beş çocuk babasıdır.