"Adam ki yakriv mikem kobran LA'd... - Kişi Tanrı'ya kendinden bir kobran adayacak olursa"
Rabilerin burada anlamaya çalıştığı birkaç nokta vardır. Birincisi kişi burada kendini teşuva yapmak yolu ile Tanrı'ya adamaktadır. Kişi kendini Tanrı'ya adayınca O'nun hizmetinden vaz geçmez ve O'nun hizmetinde bulunmaktan dolayı yakınmaz. Kendini bir kobran gibi "yakınlaştırmıştır" ve amacı sadece Tanrı'ya ibadet etmektir. Kobran türleri tanımlanırken "bakar" sözcüğünü Rabilerimiz bazen "boker yani sabah" olarak okurlar. Buradan da şu anlam çıkar. Kişi sabah kalktığı andan itibaren kendisini Tanrı hizmetine ve ibadetine adamakta, Tora öğrenimi, ibadet ve iyi davranışlar onun doğası haline gelmektedir.
Davar aher - bir başka yaklaşım: Bet Amikdaş'ın var olduğu günlerde Kipur gününde Kohen Gadol'un önüne iki kobran getirilirdi. Bunlardan bir tanesi Tanrı'ya adanır ve Şehita kuralları gereğince kesilirdi. Diğeri ise başına Bene Yisrael'in hataları, yanlışları ve günahları yüklenir, çöle gönderilir ve bir uçurumdan aşağı itilirdi. Kohen Gadol karşısına Tanrı'ya adanan kurban geldiğinde bir titreme ile ona yaklaşırdı. Kabala'nın öğretisine göre bu kobran aslında bir insan canı iken yanlışları yüzünden bir başka şekilde gilgula uğramış bir neşamaydı. Kohen Gadol burada yapacağı fedakarlığın yani Tanrı'ya adanmışlığın bu kişinin günahlarını kapara yapacağını bildiğinden "bu kutsal günde bu kutsal görev ile karşı karşıya kaldığını" belirtir ve daha sonra kesime geçerdi. Azazel olarak adlandırılan çöle giden hayvan için ise bir şey söylemezdi çünkü o kobran bir gilgul sonrası bu dünyaya tekrar gelmemiştir.
Davar aher - bir başka yaklaşım: Moşe Rabenu Mişkan ve Bet Amikdaş'ın var olduğu günlerde Bene Yisrael'in günahlarının kobran ve teşuva ile kapara olacağının bilincindedir. Tanrı ile olan bir diyaloğunda O'na şöyle sorar: Ribono şel olam. Bet Amikdaş'ın var olduğu günlerinde elbette ki kobran ve teşuva bunu sağlamaktadır. Ancak Bet Amikdaş'ın olmayacağı günlerde Bene Yisrael neyi dayanak olarak alabileceklerdir. Tanrı buna şöyle cevap verir. Kobran getiren kişi aynı zamanda gururun boş olduğunu alçakgönüllülüğün esas olduğunu anlamak zorundadır. Kobran Tanrı'nın merhametini simgeler. Aslında ceza görmesi gereken o yanlışı yapan kişidir. Ancak Tanrı merhametli olduğundan ve kişi bu yanlışı bilmeden yaptığından kobran getirerek kapara şansını yakalamaktadır. Kobran getiren kişi alçakgönüllü olmalıdır. Bet Amikdaş yok iken de kobran yerine Tefila söyleyen kişi alçakgönüllü bir duruşla Tanrı karşısında durmalıdır. Teşuva olmadan korban bir işe yaramaz. Teşuva duyguları olmadan da Tefila anlamsızdır. Teşuva yapan birinin üç şeye ihtiyacı vardır: Tefila, teşuva ve tsedaka. Bunları da Tanah'ın satırlarından öğrenmekteyiz. Tsedaka için "bitsdaka tikonani - tsedaka ile inşa olacağım der. Teşuva için "Şuva Yisrael ad Ad... - Yisrael Tanrı'ya erişinceye kadar dön" ifadesini kullanır. Tefila için de "kehu imahem devarim veşuvu el Ad... - beraberinizde bir şeyler alın ve Tanrı'ya dönün" ifadesi yer alır. Beraberinizde bir şeyler için "devarim" bir anlamda sözler demektedir. Bu sözler kavana ile söylenen Tefila sözleridir.
Ve son olarak bir başka not: Emor peraşasında yer alan bir cümle vardır: Lo yikrehu korha beroşam, ufat zekanam lo yegalehu uvivsaram lo yisretu saratet - başlarında kel bölge yaratmamalı, sakallarının beş köşesini tıraş etmemeleri ve bedenlerinde yara açmamalıdırlar." Aavat Hayim adlı kaynak bir kişinin bir kaybı olduğunda "goyim" tarafından yapılan uygulamalardan uzak kalmak gerektiğini bu pasukla anlamaktadır. Lo alenu bir kişi yakın birini kaybettiğinde bedenini yaralamamalı, saçlarını kazıtmamalı ve tıraş olmamalıdır. Aynı zamanda goyim gibi davranmamalı tamamen siyah giysilerden uzak kalmalıdır. Ne yazık ki bu davranışlar Hilul Aşem sayılmakta ve Tanrı'nın ismi kirletilmektedir. Çünkü bizler Tanrı'nın verdiği her kararı kabul ederiz. Tanrı adil ve ebedidir. O'nun hesapları bizim hesaplarımız gibi değildir. Bu yüzden Gemara Masehet Berahot'ta yer aldığı gibi olumlu ve bize göre olumsuz olan her şeyde bizler Tanrı'ya beraha söyleriz.
Bir söz de Rav Hayim Palaçi'nin Tohahat Hayim kitabından: Kişi kendini iyi ve maneviyatı yüksek bir yere getirmek için çaba göstermelidir. Aksi durumda yaratılışına ihanet edecektir ve doğmaması onun için daha hayırlıdır. Tora ile ibadet ile ve gemilut hasadim dediğimiz iyi davranışlarla yücelmeli ve hak ettiği yeri bir an evvel bulmalıdır.