David bütün gece ayakta kalmak istiyordu.  O gece Şavuot’tu ve insanların Tora’yı öğrenmek için bütün gece uyanık kalacaklarını biliyordu.  Ama sadece on yaşındaydı ve hiç geç yatmamıştı.

“Öğrenmek için gerçekten bütün gece ayakta kalmak istiyorum” demiş anne ve babasına. 
 
“Çok güzel de bunun için biraz küçük değil misin?” diye sormuş annesi.

“Bir fikrim var” demiş babası.  “Neden şimdi biraz uyumuyorsun?  Sonra gece benimle sinagoga gelir, yorulup uykun gelinceye kadar kalırsın.”  Bu fikir David’in pek hoşuna gitmiş.

O gece David babasıyla sinagoga gitmiş.  Birlikte oturup öğrenmeye koyulmuşlar.  İkisi de çok mutluymuş.

Ama saat 11’de David esnemeye başlamış, gözleri ağırlaşmış.  Bir daha esnemiş.  Düşünmek ona giderek daha zor geliyormuş.

“Birkaç saniye gözlerimi kapatayım” diye düşünmüş.  “Sonra yine öğrenmeye hazır olurum.”

Gözlerini yummuş ve derin bir uykuya dalmış.  Rüyasında Moşe Rabenu ‘yu uzun bir masanın başına oturmuş olarak görmüş.  En büyük liderler de etrafındaymış.  Rabi Akiva, Hillel, Rambam ve daha birçokları bir araya gelmiş, öğreniyorlarmış.

“Neden bize katılmıyorsun?” diye seslenmiş Moşe David’e.

David şaşkınlık içindeymiş.  “Bu büyük adamlar onlara oturup öğrenmemi mi istiyor?”

“Bu gece Şavuot” diye açıklamış Moşe.  “Binlerce yıl önce kutsal Tora’mız bize bugün verilmişti.  Bu gece ne kadar öğrenmek istediğini gördük.  Bizimle oturup öğrenirsen mutluluk duyarız.”

David, Raşi ile Vilna Gaon’un arasına oturmuş ve Moşe’nin Tora’yı öğretmesini dinlemiş.

Birden David masanın üstüne şiddetle vurulduğunu duymuş.  “Daven Şaharit” zamanı” diye seslenmiş bir adam.  Sıçrayarak uyanmış.  Ama ne rüyaymış.  “Uyuyakalmış olabilirim” demiş babasına “ama bu gece ne kadar çok şey öğrendiğimi bir bilsen.”