Şabat tüm dünyadaki Yahudiler için çok özel bir gündür. Şabat günü olduğunda Yahudiler farklı hislere bürünürler. Herkes benzer şeyleri yapan tek bir kişiye ait olduğunu düşünür. “Şabat için Hala” hikayesi de uzun zaman önce İsrael topraklarında Şabat öncesi yaşanmış bir olayı anlatır.

Çok uzun zaman önce, Bet-Amikdaş Yeruşalayim’de sapasağlam ayakta dururken, İsrael topraklarında Hanina Ben Dosa adında bir haham yaşarmış.
 
Haham Hanina ve ailesi başkalarına yardım etmek, onların ihtiyaçlarını karşılamak ve yerine getirilmesi gereken mitsvaları özellikle de Şabat’a ait olanları uygulamak için her zaman ellerinden geleni yaparlarmış.

Her cuma sabahı Hanina’nın karısı Şabat için özel yemekler hazırlarmış. Fırını yakar, hamuru yoğurur ve iki hala pişirirmiş. Ev pişmekte olan bu özel Şabat ekmeklerinin kokusuyla doldukça bütün aile Şabat’ın yaklaşmakta olduğunu anlarmış.

Fakat Haham Hanina fakirmiş ve bazı zamanlarda halayı yapabilmek için gerekli olan unu alacak yeterli parası olmazmış.

Bir cuma Haham Hanina’nın karısı Şabat’ta hazırlayacağı yemeklerde kullanacağı gerekli şeyleri alabilmek için kocasından para istemiş. Ama Haham Hanina’nın ona verecek parası yokmuş. Karısı çok telaşlanmış. Çok üzülerek kendi kendine “Şabat için her Şabat yaptığım gibi özel yemekler pişirmek istiyorum. Ama bir hala yapacak kadar bile unum yok.” demiş.

Peki hahamın karısı ne yapmış? Bir plan yaparak “Her zaman olduğu gibi ailemin Şabat yemeğinde bir arada oturmasını istiyorum. Her Şabat yaptığımız gibi su içmeli, bahçede kendi yetiştirdiklerimizi yemeli ve Şabat şarkıları söylemeliyiz. Ve hala içinse- fırındaki alevi yakacağım ki komşular bacadan çıkan dumanı görsün ve hiç kimse ailemizin hala pişiremeyecek kadar parası  olmadığını anlamasın.” demiş.

Ancak Haham Hanina ve ailesinin tam yanlarında cimri ve çok uyumsuz bir kadın otururmuş. Komşularının sırf ne yaptıklarını, ne yiyip ne içtiklerini izlemek ve ne giydiklerini görmek için onları ziyaret edermiş. Daha sonra da kapı kapı dolaşıp gördükleri hakkında dedikodu yaparmış. Yolda karşısına çıkan herkese “Sol tarafta oturan komşumun yemek yapamadığını biliyor musunuz? Çocuklarına verdiği yemekler tatsız tuzsuzdur!” diye anlatırmış. “Ve sağ tarafımda oturan komşularım Şabat için evlerini bile temizlemez. Her yer toz ve örümcek ağıyla kaplıdır.” diye anlatırken  sinsi sinsi gülermiş. “Sokağın karşı tarafında oturanlar ise kıyafetlerini Pazardan Şabata kadar değiştirmez. O kadar berbattır ki ona bakmaya dayanamıyorum bile!” diye devam eder, burnunu kırıştırarak başını sallarmış.

Haham Hanina’nın karısının hala yapabilmek için una para bulamadığı gün, bu yaşlı, cimri ve uyumsuz kadın Haham Hanina’ların bacasından dumanın yükseldiğini görmüş. Kendi kendine “Haham’ın karısını bu sabah Şabat alışverişi için pazarda görmedim ve de evinden yemek kokuları da gelmiyor. O halde bacasından yükselen duman da ne? Belki de Şabat için yemek yapıyor gibi görünmeye çalışıyordur sadece. Onu bir ziyaret edeyim ve fırınının boş olduğunu görürsem, bunu herkese anlatıp onu rezil edebilirim!” demiş.

Kadın neşe içinde kendi kendine gülerek, Haham Hanina’nın kapısını çalmış. İçeriye davet edilmeyi beklemeden kapıyı açmış ve içeriye girmiş. Haham Hanina’nın karısına “Bilirim ki aileniz Şabatın gereklerini yerine getirmeye çalışır ve ben de bu gece için ne hazırladığınızı görmeye geldim. Şabat için fırınınızda ne pişiriyorsunuz?” demiş ve bunu sorar sormaz sıcak fırına yaklaşarak fırının kapağını açmak için elini uzatmış.

Hahamın karısı ne yapacağını şaşırmış. “Komşum kapağı açtığında yanan odunları görecek. Hiçbir şeyin pişmediğini anlayacak. Ve sonra da tüm komşulara giderek Haham Hanina’nın ailesi Şabata önem vermiyor diyecek.” diye düşünmüş.

Fakat cimri ve uyumsuz kadın fırının kapağını açtığında, bütün evi harika bir koku kaplamış ve fırının içinde neredeyse yenmeye hazır iki tane paralayan hala görmüş.

Hahamın karısı sevinçle içinden ona ihtiyacı olduğu zaman yardım ettiği ve onu küçük düşürülmek ve utançtan kurtardığı için Tanrı’ya teşekkür etmiş. Ve onu herkese rezil etmeyi isteyen kötü ve uyumsuz kadın da yaptığından çok utanmış,özür dilemiş ve gitmiş.