Köyün birinde çok saf ve çok fakir insanlar yaşarmış.  Bir gün köyün muhtarı Yigal’in aklına para kazanmak için bir fikir gelmiş.   “Her ay” demiş “dünyanın dört bir ucunda Yahudiler yeni ayı kutsar.  Eğer ay dedeyi yakalarsak yakındaki köylere kiralayabiliriz.  Böylece bir daha hiç fakir olmayız.”     

“Çok iyi fikir” demiş yardımcısı Sigal.  “Öyle yapalım.  Ama ay dedeyi nasıl yakalayacaksın?” 
 
Yigal ne yapacağını tam olarak biliyormuş.  “Bana büyük bir fıçı bul, içini ağzına kadar limonata doldur.”  Sigal söyleneni yapmış.  “Şimdi fıçının içine bak” diye emretmiş Yigal.  Sigal fıçının içine baktığında ayın, pırıl pırıl parlayan yansımasını görmüş. 

“Başardın!” diye bağırmış Sigal.  “Ayı fıçının içine hapsettin.”

“Şimdi çabuk fıçıyı kapat.  Yeni ayı kutsama zamanı geldiğinde fıçıyı açacak, ayı kiralayacağız.”

“Harika fikir.” diye bağırmış Sigal sevinçle.  “Bizim köyün muhtarı gibisi yok.”

O ay boyunca köy halkı yeni planları üzerinde çok sıkı çalışmış.  Kartvizitler, broşürler ve kataloglar bastırıp diğer köylere dağıtmışlar.  Ay kiralanır afişleri bölgenin her yerine asılmış.

Sonunda yeni ay gelmiş.  O sabah herkes fıçının etrafına toplanarak içine hapis edilmiş ay dedeyi görmek için beklemeye koyulmuş.  Muhtar Yigal kapağı sökmüş ve kaldırmış.  Herkes fıçının içine bakmış ama sadece vıcık vıcık limonatadan başka bir şey görememiş.

“Olamaz!  Ay nerede?” diye bağırmış herkes.  “Bu nasıl olurş  Biri mi çaldı acaba?”

Yigal alnını sıvazlarken derin derin düşünmüş.  “Herhalde ay limonatanın içinde eridi” diye açıklamış.  “Korkarım limonatayı sokağa dökmeliyiz.  Bu ay, ay dedeyi kiralamayacağız.”

O gece köy halkı hüzünlüymüş çünkü  tüm zenginlik düşleri havaya uçmuş .