Sami ile Rahel on yıldır evliymiş ama hâlâ her gün tartışırlarmış.  Sami “Bugün hava ne güzel” dese, Rahel “Bana yağmur yağacakmış gibi geliyor” diye cevap verirmiş.  Rahel “Evimiz ne kadar hoş ve temiz” dese, Sami “Ama bak, bu pencere kirli” diye cevap verirmiş.
 
Purim’den bir gün önceymiş.  “Şalah manot’u hazırlama zamanı geldi” demiş Sami karısına.  “Bu yıl arkadaşlarımıza nefis bademezmesi ile bir şişe şarap verelim.”

“Yok, olmaz.” demiş Rahel.  Onlara pandispanya ile vişne şurubu vermek daha iyi olur.”

Gece boyunca tartışmışlar, her biri fikrinin niye daha iyi olduğunu savunmuş.

Sabah olmuş, Sami sinagogdan döndüğünde hâlâ şalah manot için ne verecekleri konusunda anlaşmış değillermiş.  “Bir fikrim var” demiş sonunda Sami.  “Bilge hahamımıza gidelim.  Sana haklı olduğunu gösterecektir.”

“İyi fikir.” diye cevap vermiş Rahel.  Karının ne kadar akıllı olduğunu nihayet anlayacaksın.”

Çift ravın evine gitmiş.  “Öyle değil mi?” diye sormuş Sami hahama.  “Şalah manot için bademezmesi ve şarap vermek çok daha doğru olmaz mı?”

Bilge haham dinlemiş ve sakalını sıvazlamış.  “Haklısın Sami.” demiş.  “Buna şüphe yok.  Ama Rahel ne düşünüyor?”

Rahel neden pandispanya ile vişne şurubu vermenin daha iyi olacağını açıklamış.

Rabi derin derin düşünürken gözlerini yummuş.  “Rahel, söylediklerin çok doğru.  Sen haklısın.”

Hahamın karısı mutfakta oturuyor, konuşmaları dinliyormuş.  Sonunda merakını yenemeyip odaya girmiş ve kocasına demiş ki: “Önce Sami’ye haklı olduğunu söyledin.  Sonra da Rahel’in haklı olduğunu.  İkisi de haklı olamaz ki!”

Haham alnını ovmuş ve başını iki yana sallamış.  “Sevgili karıcığım, sen de haklısın.”

Bu arada Sami ile Rahel mutlu bir şekilde hahamın evinden ayrılıyormuş.  Haklı olduklarını bilerek gülümsüyorlarmış.  O yıl şalah manot için bir şişe vişne şurubu, bir şişe şarap, bademezmesi ve pandispanya vermişler.