Büyük gün sonunda gelmişti.  Naftali uyandığında güneşin parladığını görmüş.  Okul pikniği günü, Lag Baomer’miş.  Ama daha da önemlisi, büyük futbol maçı günüymüş.  Altıncı sınıf, başka bir okulun  altıncı sınıfına karşı oınuyormuş.  Bu bütün okulun maçıymış ve birçok anne baba seyretmeye gelecekmiş.
 
Herkes parka gitmek için otobüse binmiş.  Şehrin dışında ağaçların yaprakları yeşermiş, çiçekler açmıştı.  “Ben kaleci olacağım.” diye düşünmüş Naftali.  “Golleri kurtarıp oyunun yıldızı olacağım.”

Ama aynı anda sınıf arkadaşı Dan da hayal kuruyormuş.  “İşte sonunda Lag Baomer geldi.  Bugün büyük gün ve ben kaleci olacağım.”

Herkes otobüsten inmiş.  Öğretmenler piknik için yiyecekleri hazırlamaya koyulmuş.  Altıncı sınıfın öğrencileri antrenman için doğru sahaya koşmuş.  Hem Naftali, hem de Dan kalenin önünde durmuş.

“Dan, bilmiyor musun bugün ben kaleci olacağım.” demiş Naftali.

“Hayır.” diye direnmiş Dan.  “Bütün yıl bu oyunun hayalini kurdum.  Ben kaleci olacağım.”

“Ben topu daha iyi tutarım.”

“Ben oyunu daha iyi izlerim.”

İki çocuk taştırmaya başlamış.  Takım kaptanı yanlarına gelmiş.  “Nedir tartıştığınız?  Oyun on beş dakika sonra başlıyor.  Anlaşın!”

Naftali Dan’a doğru dönmüş.  “Bugünün ne olduğunu biliyor musun?”

“Lag Baomer” diye cevap vermiş Dan.  “Büyük oyunumuzun günü.”

“Ama Lag Baomer’in ne anlama geldiğini hatırlıyor musun?” diye sormuş Naftali.  “Neredeyse 2.000 yıl önce Rabi Akiva’nın 24.000 öğrencisinin başına büyük bir felaket geldi.  Felaket birbirlerine saygı göstermedikleri ve birbirleriyle kavga ettikleri için.  Lag Baomer’de bela sona erdi.  Bunun içindir ki bugün mutluluk ve eğlence günüdür.

İki oğlan birbirine bakmış.  “Haklısın” demiş Dan.  “Birbirimizle tartışmamalıyız.”

“Bir fikrim var” diye önermiş Naftali.  “Neden sıra ile oınamıyoruz?  İlk yarıda sen kaleci olursun, ikinci yarıda da ben.”

Birbirlerine gülümsemişler ve antrenmana başlamışlar.